Iets later dan normaal, maar hier is dan het vierde weekoverzicht van onze reis. We hebben een aantal dagen op een schitterend eiland gezeten zonder wifi. Toen heb ik maar besloten om alle elektronische apparaten eventjes te laten voor wat het is. Daarom, iets later.

Er zit er alweer een hele maand op. Vier weken zijn we alweer onderweg. Dat betekent dat we bijna op de helft van onze reis zitten. Ik blijf het zeggen, maar wat gaat dat toch snel. Ik sloot het vorige weekoverzicht af met de mededeling dat we het paradijs hadden gevonden. Dat paradijs gaat dus nog even door..

DAG 22: LEKKER FIETSEN

Op het eiland zijn geen auto’s, alleen een aantal ‘grote’ tuktuks. Alles wordt dan ook op de scooter of fiets gedaan. We huren vandaag weer een fiets en kiezen dit keer een ander pad. We dachten dat het ons langs een watervalletje ging leiden en dat we uiteindelijk uit zouden komen bij een strand. Na een halfuur dachten we dat het wel erg lang duurde en ineens stonden we op het zuidelijkste punt. Op de foto hieronder zie je links achter mij Cambodja al liggen. Het was een prachtig uitzicht!

Na een drankje stapten we weer op de fiets, we zouden dat strand toch moeten kunnen vinden? Met behulp van Maps.me (ja, soms heb je het gewoon even nodig) kozen we de goede weg. Ook meteen de avontuurlijkste weg. Gelukkig heeft de ‘grote kinderen’ fiets brede banden. Op een soort kruispunt horen we water stromen, dat zal de waterval zijn. Niet bijzonder, daarom is het waarschijnlijk ook geen toeristische attractie. We fietsen door naar het strand. Prachtig! Zo jammer dat er niet meer mee gebeurd. Er zijn geen strandbedjes, geen parasols. Alleen zand en water. Én drie ‘strandtentjes’, dat dan weer wel. Wij hebben het businessplan al gemaakt!

We fietsen verder nog over Don Khon en over Don Det. Als de avond valt kijken we weer de zonsondergang vanaf het balkon. Dat verveelt nooit. We gaan weer eten bij het kleine restaurantje met de verse producten en proberen vanavond een typisch lokaal gerecht. Heerlijk! We vallen als we eenmaal op bed liggen weer als een blok in slaap.

Het zuidelijksyte punt van Don Khon

DAG 23: GEWOON EVEN NIKS

We hebben het eiland wel aardig van alle hoeken bekeken dus vandaag doen we even lekker niks. Blogje schrijven, wasje doen, boekje lezen, in de hangmat hangen en dat soort dingen. Genieten van ons uitzicht, van de stilte en van de zware motor van het bootje die voorbij komt varen. Naast ontbijten, lunchen en dineren komen we eigenlijk niet van ons balkon. Het is tenslotte vakantie.

Zonsondergang van ons balkon

DAG 24: GEZEIK BIJ DE GRENS

We gaan weer verder. En deze keer gaan we een land écht achter ons laten. We komen niet meer in Laos terug. Misschien ooit, want er is nog genoeg te ontdekken. Maar deze reis niet. We varen met een bootje terug naar het vaste land waar we de bus pakken naar Phnom Penh, Cambodja. We zouden om en uur of 7 ’s avonds aan moeten komen. Helaas ging dat ietsje anders.

Om Laos uit te komen krijg je bij de grens een stempel. We gingen de bus uit, zouden een stempel halen en dan doorlopen naar het loket om een visum voor Cambodja te kopen. Dat kan allemaal on arrival, dus zo moeilijk is dat niet. We staan in de rij. Wij kwamen als laatste uit de bus, dus dan sta je als laatste in de rij. Geen probleem, stempel is zo gezet toch? Het duurde maar en het duurde maar en wij hadden geen idee wat er aan de hand was. We twijfelden of er uberhaupt wel iemand achter het loket zat, want de rij werd niet korter..

Wat bleek uiteindelijk.. ze vraagden 2 dollar fee voor het zetten van een stempel in het paspoort. Dat is officieel niet zo, dus de voorste mensen in de rij gingen er fel tegen in. Zij wilden geen 2 dollar betalen voor een uitreisstempel. Dus we mochten niet verder. Ik had op een gegeven moment zoiets van, ik betaal gewoon die 2 dollar en door! Uiteindelijk toen ik bijna die 2 dollar wilde pakken, hadden ze het voor elkaar gekregen. De hele groep hoefde geen 2 dollar te betalen. Maargoed, dan ben je wel een uur verder…

Lopend gingen we richting Cambodja. Daar kopen we een visum, stempel erin en klaar. Zou je zeggen.. Niet dus. Kosten van het visum waren 35 dollar. Wederom beweerden een aantal dat het 30 dollar is. Wij wisten eigenlijk niet beter dan dat het 35 was, maargoed. Wederom gezeik en de mannen in het loket werden ook echt kwaad. Ik ging uiteindelijk voordringen en betaalde netjes de 35 dollar en ging door. De relschoppers vonden dat natuurlijk niet echt oké. Na een gehele tijd was iedereen over de grens en kon de bus eindelijk verder rijden.

We kwamen 10 uur ’s avonds aan in Phnom Penh. Een tuktuk bracht ons naar het hostel en na het inchecken gingen we snel op zoek naar avondeten. Dat ging er wel in. We verwachtten natuurlijk om 7 uur aan te komen, mooie tijd om daarna te eten. Dat ging even mooi de mist in.

Phnom penh, de riverside

DAG 25: DE GESCHIEDENIS VAN CAMBODJA

Gister toen de tuktuk ons naar het hostel bracht, werd ik toch even heel gelukkig van die drukte en gezelligheid om me heen. Laos is prachtig, maar eventjes die reuring van een stad om je heen is ook leuk. Ons hostel zit aan de rivier en daar zijn veel leuke restaurants. Het was dan ook moeilijk kiezen waar we gingen ontbijten.

Cambodja kent een indrukwekkende geschiedenis die niet iedereen kent. Het bizarre is, is dat het nog niet eens zo lang geleden is allemaal. Wij wilden hier wel meer over weten dus brachten we een bezoekje aan de Killingfields. We hoorden een aantal jongens in het hostel hier over praten en vroegen aan hen hoelaat zij er naar toe gingen. Nu, was het antwoord. Hun tuktuk-driver stond al op hen te wachten. Of wij er bijkonden? Zij met drie, wij met twee. Na enig overleg ging de tuktuk-driver akkoord en sjeezden wij met 5 mensen in een vierpersoons tuktuk door Phnom Penh. Hilarisch gezicht.

Killingfields was heel indrukwekkend. Met een audiotour liepen we over ‘plaats delict’. Ik kreeg een beetje hetzelfde gevoel als bij het bezoek wat ik aan Auschwitz bracht. Inclusief verhalen van overlevenden, betrokken en resten van alle slachtoffers. Indrukkendwekkend en onwerkelijk wat er allemaal is gebeurd. Ben je geïnteresseerd in het verhaal dan raad ik je aan het even op te zoeken.

Resten van de slachtoffers bij de Killingfield

Later op de dag bezochten we nog de winkel ‘Daughters of Cambodia’, hier krijgen vrouwen de mogelijkheid om te werken en terug in de maatschappij te komen na “gered” te zijn van mensenhandel. Er is een winkeltje met handgemaakte spulletjes, een cafeetje en een massagesalon. ’s Avonds gingen we de nightmarket bezoeken met een meisje uit het hostel. Hier hebben we letterlijk en figuurlijk van de straat gegeten. Er stond ook een podium waar lokale mensen gingen optreden, soort ‘open podium’. Erg gezellig!

DAG 26: OP NAAR HET ZUIDEN

Om half negen vertrekt de bus naar Sihanoukville. Het duurt even voordat we de hoofdstad uit zijn en lopen daardoor wat vertraging op. Verder een prima rit gehad. We kregen zelfs water, een chocoladebroodje en verfrissingsdoekjes. Later dan verwacht kwamen we aan in Sihanoukville. Het kwam op ons over als een grote badplaats. We mistten onze boot, maar konden wel eentje later pakken. Dat was geen probleem. Om vier uur vertrekken we met een speedboot naar het paradijs. We stuiteren over het water, zo snel gaan we. In zo’n 30 minuten zijn we op Koh Rong, maar wij gaan nog 1 eilandje verder, namelijk: Koh Rong Samloem.

Aangekomen op het eiland moeten we overstappen op het bootje van het hostel. Je kunt daar namelijk alleen maar per boot komen. Ineens zagen we het bootje dat al wilde weg varen. Wij schreeuwen vanaf de pier en uiteindelijk zagen ze ons. We konden instappen, op weg naar het paradijs. Het paradijs heeft geen steiger of iets dergelijks, dus ala expeditie robinson werden we van de boot gedumpt en moesten we door het water naar het strand lopen. Heerlijk dit! Azuurblauwe zee met hangmatten en schommels. Spierwit zand en een volleybalnet! En het mooiste? We slapen in een hutje die uitzicht heeft op dit alles!

Het uitzicht vanaf ons bungaloowtje

DAG 27 & 28: EAT, SLEEP, BEACH, REPEAT

Er is naast het leven rondom het hostel niks te beleven. Verplicht niksen dus. Op het strand liggen, boekjes lezen, zwemmen, eten etc. Het is geen straf. De bar/het restaurant staat centraal, hier ontmoet iedereen elkaar en hier worden ook de feestjes gehouden. Het is namelijk elke avond feest. Voor ons wel een beetje teveel van het goede, maar het is ook wel weer gezellig. Rondom middernacht kun je gaan zwemmen om het lichtgevende plankton te zien. Dit is heel magisch! Heel uitgebreid hoef ik verder niet te worden over deze dagen, het was vooral genieten!

En op dit moment zijn alweer bijna de vijf weken voorbij, dus hopelijk niet lang meer en het volgende verslag komt alweer online! Tot dan!?