Daar zijn we weer. Na #1, #2, #3, en #4, is hier nummer vijf. Nog maar vier totdat we op week negen zitten. Ik moet er nog even niet aan denken. Deze week hebben we weer genoeg beleefd, dus zet je schrap voor wederom een uitgebreid verhaal.
DAG 29: HET IS LEUK GEWEEST
In eerste instantie zouden we vijf nachten op dit paradijs blijven. Al snel kwamen we er achter dat dat teveel is. Veel research hadden we vooraf niet gedaan, dus toen we zagen dat er weinig ’te doen’ was wisten we het wel. Drie dagen niks doen is fijn, maar dan is het ook wel weer leuk geweest. De laatste boot vertrok om 15.15 uur, dus we konden eerst nog even genieten van de heldere blauwe zee en een heerlijke couscous salade. We lopen de zee in met onze backpacks op de rug. Het is toch wel een speciaal gevoel wat je dan hebt. Als we tot de knieën in het water staan, kunnen we in het bootje stappen. Met een knetterende motor varen we weg van het paradijs.
We komen weer aan in Sihanoukville. Hier blijven we niet, want we pakken een slaapbus naar Siem Reap. De bus vertrekt pas om 20.30 uur, dus we hebben nog even de tijd om Sihanoukville te bekijken en lekker te eten. Eerder sliepen we in een slaapbus met z’n tweeën op een bed zo breed als twee zitstoelen. Maar nu hadden we een eigen bed. Hoe chill! Het is iets minder gezellig, maar wel heerlijk geslapen.
DAG 30: TUKTUK DRIVERS PART 1
We komen ’s ochtends vroeg, rond een uur of 8, aan in Siem Reap. Buiten het centrum natuurlijk. Met een tuktuk rijden we naar ons hostel. Uiteraard vroeg hij of we ook plannen hadden om naar Ankor Wat te gaan, hij wilde ons wel rondleiden. Zijn prijs was prima, dus hadden we met hem afgesproken voor de volgende ochtend. We dumpten onze backpacks bij het hostel en gingen alvast Siem Reap wat verkennen. Het doet ons erg aan Chiang Mai denken en we voelen ons er zeker op ons gemak. Wel wat toeristisch, maar vinden we op het moment ook wel erg gezellig!
Op een gegeven moment raken we aan de praat met een tuktuk driver. Gewoon een gezellig praatje, wat uiteindelijk wel naar de vraag leidt of hij ons Ankor Wat kan laten zien of misschien 1 van de andere dingen. We leggen hem uit dat we al met iemand hebben afgesproken en helaas dus niet zijn dienst gebruik willen maken. Uiteindelijk praten we verder en hebben het over onze vervolgplannen. We gaan terug naar Thailand, maar hoe weten we nog niet. Vliegtuig of bus. Hij had wel wat “vriendjes” die ons wel konden helpen en als we dan uiteindelijk nog met hem een andere dagtocht zouden doen, dan bracht hij ons vandaag gratis. Prima, dachten we.. we kunnen altijd even horen. Vliegtickets vielen tegen, maar een busticket naar Bangkok was wel aantrekkelijk en viel erg mee met gedoe en reistijd. Geboekt en met onze driver afgesproken dat hij onze laatste dag wel naar de floating village mocht brengen.
Het was inchecktijd en dus tijd even lekker bij te komen. ’s Avonds liepen we weer richting het centrum om een hapje te gaan eten. Onderweg spreekt een Noors meisje ons aan en uiteindelijk zijn we met z’n drieën wezen eten. Gezellig!

In de tuktuk
DAG 31: TUKTUK DRIVERS PART 2
Om half vijf gaat de wekker. We hebben met de tuktuk driver om 5 uur afgesproken, zodat we de zonsopkomst kunnen zien bij Ankor Wat. Er zijn meer mensen wakker en met plannen om naar Ankor Wat te gaan. Om vijf uur rijden alle tuktuks weg en wij staan er nog. “Hij zal zo wel komen..”, maar hij komt niet. Een man van het hostel komt verhaal halen en belt een nieuwe tuktuk driver. Hij al een week geen ‘job’ gehad, dus was erg blij met ons. Op naar Ankor!
Ankor Wat was héél vroeger de allergrootste stad in de wereld. Heel bizar, als je nu dan naar New York, Bangkok, Istanbul etc. kijkt. De zonsopgang viel ietsje tegen, door de sluierbewolking, maar het was een feest. Ruzie met Russen en hutjemutje fotograferen. Heerlijk.. uuh. Maargoed, het hoort erbij! Om twee uur hadden we wel genoeg tempels gezien en gingen we terug naar het hostel. Onze tuktuk driver was zo blij met ons dat hij ons morgen wel weer wilde rondbrengen. Floating village was misschien wel leuk, zei die. Ja, maar we hebben al afgesproken met een andere tuktuk driver. Hij noemde een prijs en die was fors lager dan de andere. Wij zijn vanmorgen ook laten zitten, dat gebeurd wel vaker toch? Dus met nieuwe afspraak gemaakt met deze tuktukdriver, iets later dan de andere.

De eerste en laatste magische verschijnselen van de sunrise

Ankor Thom
DAG 32: TUKTUK DRIVERS PART 3
We gaan pas half 3, 3 uur naar de floating village, zodat we de sunset kunnen gaan zien. Eerst nog even het centrum in dus. Lekker ontbijten en eens andere paadjes gekozen dan de andere dagen. We moeten voor twee uur in het hostel zijn, want om die tijd zou de eerste tuktuk driver ons ophalen. We hebben geen gegevens van hem, dus we kunnen niet netjes afmelden.
Wij om half drie naar buiten. “Die ene tuktuk driver is vast allang weg…”, “Hij gaat toch geen halfuur wachten…”, “Het gebeurt vast vaker…”. Er komt een man op ons afgelopen, die kennen we niet. Hij vraagt of we hebben afgesproken met naar broer om naar de floating village te brengen? Ons eerste ingeving is dat dit de broer is van de man die we laten zitten. Hij belt zijn broer en zeggen dat we anderen plannen hebben, we excuseren ons en gaan ineens maar even de supermarkt in. Maar wat nou dat dit de broer is van de tuktuk driver die ons gister al naar Ankor Wat heeft gebracht? Want die zien we nog nergens terwijl we wel al hadden afgesproken.
We gaan weer terug, hij staat er nog. Nogmaals belt hij zijn broer en we vragen of hij ons gister naar Ankor Wat heeft gebracht. We brengen onszelf wel een beetje in de problemen met deze vraag, maargoed. Het moet even. Hij was niet de driver die ons naar Ankor Wat heeft gebracht, en nogmaals zeggen we sorry dat we andere plannen hebben. We gaan weer naar binnen. We weten even niet wat we moeten doen. De ene laten we zitten en de andere is er nog niet. Gaan we dan helemaal niet naar floating village? We lachen er even om en gaan maar even zitten. Ineens komt de man van het hostel naar ons toe. Hebben jullie een tuktuk besteld? Uuh ja. Hij is hier, zegt hij. Oké, hopelijk is die andere weg haha. En gelukkig wel! We stappen in en rijden weg. Wat een belevenis!
Floating village
Via de ‘countryside’ gaan we op naar de floating village. Het plattelandsleven is heerlijk om te zien. Dat is voor mij echt Azië. De kapperzaakjes, de bruiloften midden op straat en een stelling kuikentjes achter op de scooter. De naam floating village zegt het eigenlijk al. Het is een dorp dat drijft op het water. Met de boot vaar je er naar toe. Er is een school, kerk en winkels. Onze guide op de boot woont hier ook en wijst zijn huis aan. Hij woont niet in de “bebouwde kom 😉 “, waar het wel volgebouwd is, kunnen we niet komen met deze boot. Dan moet je overstappen op een tweepersoons plastic bootje. Dit kost ook weer extra. Het was bijzonder om te zien, hoe dat leeft zo’n dorp op het water. Alles gaat per boot. We komen bij de krokodillenboerderij, vanaf hier gaan we de sunset zien. Allemaal gebaseerd op het toerisme natuurlijk. Zie onderstaande foto 😉 .

Even een selfie met de rest!

Sunset bij de floating village
DAG 33: BACK IN THE CITY
We gaan helaas Cambodja alweer verlaten. Een prachtig land met supervriendelijke mensen. We gaan terug naar Bangkok, zodat we vanaf daar verder kunnen reizen naar het zuiden van Thailand. ’s Ochtends zouden we tussen 7 uur en half 8 worden opgehaald. Dat werd uiteindelijk acht uur. We stappen in de supergrote bus en vertrekken naar de grens. Cambodja uit en Thailand in. Uitreisstempel was zo gezet, maar voor het visum voor Thailand stond een superlange rij. Helaas pindakaas. De backpack moest ook nog mee, want ze zeiden dat deze door een scan moest. Geen scan gezien, alles dus voor niks meegesleept.
Uiteindelijk gaan we weer verder naar Bangkok. Een uurtje of vijf kwamen we aan in Bangkok en gingen we met de taxi naar ons hostel. We hebben even een ander gedeelte uitgekozen dan waar we in het begin sliepen. Dat was te merken, grote gebouwen en shoppingmalls. Het moderne gedeelte dus. En heeel druk! Even rondgelopen, lekker gegeten en toen maar gauw op bed.
DAG 34: OP NAAR HET ZUIDEN
We hadden een goedkoop vliegticket gevonden, dus we gaan van Bangkok naar Krabi vliegen. Eerst op zoek naar ontbijt. Geen normaal restaurantje te vinden in deze buurt. Alleen maar winkels. Uiteindelijk dan maar naar het winkelcentrum gegaan, daar zal toch wel een etage met food zijn? Op etage 6 en 7 konden we breakfast halen, volgens de conciërge. Allemaal chique restaurants met vis e.d. dat zien wij niet echt voor ons als ontbijt. Uiteindelijk zien we een huge supermarkt en daar sneupen we even rond op de bakkersafdeling. We lopen de winkel uit met een warme baguette en gouda kaas!
We vliegen om 15.20 uur en wilden om 12 uur wel een taxi pakken i.v.m. de drukte in de stad. Je bent zomaar een uur verder, maar toen kwam het meisje van het hostel met een ander idee. Met de skytrain (soort tram/metro) en dan met de bus. Dit is goedkoper en sneller. Dit ging zo vlot, overal waar we kwamen konden we meteen instappen. Iets te vroeg op het vliegveld dus.
Even stout geweest..
Ja, ik ben even stout geweest. Zorgvuldig had ik mijn tas en backpack weer ingepakt. Elektronica in de handbagage en vloeistoffen in het zakje. Stom, maar ik was mijn zonnebrand van 200ml vergeten. Ik kwam er net achter voordat mijn tas door de scan moest. Snel nog in het zakje gestopt, misschien helpt het? Helaas niet. De meneer pikt het eruit en vertelde mij dat dit niet mocht. Ik smeekte nog even of ik het mocht houden (want zonnebrand is hier duur en zat nog halfvol!). Mocht niet en hij gooit het in de prullenbak naast de inpaktafel. Ik pak verder mijn tas weer in op de inpaktafel en zie mijn zonnebrand in de prullenbak liggen…
Ik zoek Esther, want die stond in een andere rij, leg de situatie uit en vraag om advies. Het ergste was kan gebeuren is dat ze het zien en dat ze mij op mijn schouder tikken en ik het weer in moet leveren. Of ze gaan het testen of het misschien niet iets illegaals is en dan blijkt het gewoon zonnebrand te zijn. Ik gooi mijn lege flesje weg, in dezelfde prullenbak en haal tegelijkertijd mijn zonnebrand eruit. Zo, ik heb weer zonnebrand! En ben zo het vliegtuig ingestapt.
En ook zo het vliegtuig weer uitgestapt in Krabi. Niks aan het handje! We stappen in de shuttlebus die ons naar Ao Nang brengt en in ons hostel kunnen we aanschuiven bij een gratis barbecue.

Mmm.. mais!
DAG 35: BEACH
Ao Nang ligt vlakbij Krabi, maar is heel toeristisch. Als je perse het echte Thailand wilt zien hoef je hier niet echt heen. We gaan lekker vroeg naar het strand, want daar hebben we wel weer even zin in. Niks doen, zonnen, zwemmen en boekje lezen. Het zeewater is heerlijk warm, alsof je in bad zit. We dag vliegt voorbij en ’s middags lopen we terug naar het hostel om lekker af te koelen met een koude douche. ’s Avonds gaan we eten bij een Indiaas restaurant wat goed is aangeschreven op Tripadvisor. Verrukkelijk was het! Maar zoals altijd veel te veel, zo zonde! In het hostel kijken we nog even Wie is de Mol terug, nu weten we eindelijk wie de mol is en kunnen we weer verantwoord scrollen op Facebook 😉 .
2 Comments
Wat weer een mooie verhalen en belevenissen van jullie reis prachtig. Ik maak me dan in gedachten er ook een voorstelling van hoe jullie het daar doen. Geniet ervan benieuwd naar jullie volgende verslagen. Gr wilma de jong.
Dankjewel Wilma, wat leuk dat je mijn avonturen volgt via mijn blog! 🙂