Deel twee, van het Interrail Dagboek. In de zomervakantie van 2013 maakte ik samen met mijn beste vriendin onze eerste Interrail reis. Wat een avontuur, speciaal voor jullie in een dagboek reeks. Kijk je mee terug?

In deel één (die lees je hier) eindigde ik met het moment dat we Praag zouden verlaten voor Krakow. Deze rit zouden we doen met de nachttrein. Gelukkig hadden we bedden gereserveerd, zodat we heerlijk konden slapen (dachten we..). De trein zou om 22.29 vertrekken en we stonden verwachtingsvol te wachten op het station met onze reserveringen in onze handen. Met een trein zijn we natuurlijk wel bekend, maar hoe een nachttrein eruit moet zien? Geen idee….
Na een stuk kabaal kregen we in de gaten dat dat kabaal onze trein wel eens kon wezen. Iedereen stond op en keek om zich heen. Vanuit de donkere verte verscheen in eens een trein, die met een rot gang voor bij kwam en met piepende banden (nouja, geen banden natuurlijk, want een trein heeft geen banden) stopte. Dit moest onze nachttrein zijn, maar waar moesten we naar binnen? We zochten treinstel ‘zoveel’ maar konden ‘m niet vinden. ”Ach we gaan gewoon hier naar binnen, kunnen we dan altijd verder lopen.” Maar dat mocht niet van meneer de controleur die voor de deur van ‘zijn’ coupé stond. Hij verwees ons naar voren. Na tien keer dezelfde vraag te hebben gevraagd, kwamen we eindelijk bij onze coupé. Op zoek naar onze bedden.

Onze bedden, of nouja.. je kan het ook een brancard noemen met stoffen bekleding erop, zaten in een soort kamer met nog vier bedden. Aan elke kant drie gestapeld. We deelden deze ruimte met twee stellen, volgens ons uit Spanje. Ze waren niet echt spraakzaam dus een gezellig gesprek zat er niet in, de buurman daar en tegen wel. Hij kwam uit Mexico en was ook bezig met een interrail reis door Europa. Nadat hij hoorde waar wij vandaan kwamen vertelde hij dat Amsterdam zijn lievelingsstad was in Europa. ”Natuuuuuurlijk”. In Mexico waar hij woonde was het altijd ontzettend heet, hij vertelde dat hij zelfs wel een ei kon bakken op z’n auto. Ja, dat is echt wel heet. Na onze blikjes bier en wat andere snacks zijn we maar gaan slapen..

Dag 6

Met gebonk op de deur van ons ‘hutje’ werden we gewekt. In gebrekkig engels: ”Over een uur komen we aan op het station van Krakow”. Wow, dat zou betekenen dat het nog maar heel vroeg was, want de trein zou al om 07.20 uur in Krakow aankomen. Eerst hadden we onze twijfels of we deze trein wel moeten nemen, want wat moeten we zo vroeg in Krakow? In Praag hadden we al een hostel uitgezocht en met die mensen gemaild, we konden wanneer we aankwamen wel meteen onze backpacks dumpen bij het hostel. Officieel inchecken kon nog niet, maar dat maakt niet uit. We waren dan tenminste van die tassen af.

De trein stopte en iedereen moest uit de trein. Krakow was namelijk het eindpunt. Het was een drukte in die smalle gangen waarbij iedereen natuurlijk nu twee keer zo breed was door de backpacks. Eindelijk waren we de trein uit, bedacht ik me dat ik mijn vest daar nog hangen had. Kut… snel de trein weer in en er snel weer uit rennen. Ja en toen? We staan op het station en lopen de kudde maar achterna. Als we om twintig over zeven in mijn dorp zouden staan dan zouden we spijt hebben dat we deze vroeg trein hadden genomen. Maar in Krakow, is het heel anders. Op het station stond al een soort ‘city guide’ te wachten en bij haar kon je zijn voor allerlei informatie en je kon er zelfs excursies boeken. We vroegen aan haar waar ons hostel zat. ”Ooh, jullie zitten op het mooiste plekje van heel Krakow” zei ze. ”Midden op het grote plein”. Ideaal, dachten we. We kregen een plattegrond en namen wat brochures mee. Na wat links en rechts kwamen we aan het op plein én wat een leven al om kwart voor acht. De terrasjes waren open en er liepen voor mensen op straat. Mijn verwachtingen voor Krakow waren eigenlijk minimaal, maar op dat moment dacht ik: dit komt hier wel goed met deze gezellige sfeer die je tegemoet komt.

Tassen gedumpt, ontbijt gehad en een trip geboekt naar Auschwitz. Twaalf uur zouden we opgehaald worden en dan met de bus richting Auschwitz en Birkenau. Hierover ga ik nog een aparte blog schrijven en wil ik in deze blog hierover niet teveel vertellen. Sommige mensen willen hier niks over lezen of zien, dus in een aparte blog kunnen ze zelf kiezen of ze het willen lezen/zien. Ik kan alleen vertellen dat het heel indrukwekkend was. ’s Avonds hebben Jolanta en ik dan ook afgesproken dat we de indrukken even van ons afzetten en nog even te genieten van de avond in Krakow. Heerlijk ‘mannelijk’ gegeten met een kan bier, nacho’s, spareribs en chicken wings. We moesten wel lachen, een tafeltje verder zaten Nederlandse jongens en zij dronken netjes bij het eten een wit wijntje en wij als vrouwen dronken gewoon een pitcher bier. Zag er erg grappig uit haha!

Dag 7

Na een lekkere nacht te hebben geslapen en nog even te hebben gesproken over ons bezoek aan Auschwitz en Birkenau waren we klaar voor een nieuwe dag! Op de plattegrond die we hadden gekregen van dat meisje op het station stonden nog allemaal bezienswaardigheden. We zouden deze dag pas weer laat vertrekken, want we gingen weer met de nachttrein en deze keer richting Budapest, Hongarije. De temperaturen waren weer gestegen en te voet hebben we Krakow ontdekt. Van de oudste synagoge tot het joodse kerkhof, van de ghetto tot een mooi uitzicht over Krakow en van een biertje op een drijvend terras tot glas in lood in de mooiste kerken. Een veelzijdige, maar zeker een hele mooie dag.

Net voor het avondeten was het tijd om weer richting het station te gaan om het mooie Krakow te verlaten en op de trein te stappen naar Katowice. Daar moesten we overstappen op de nachttrein richting Budapest. In de trein richting Katowice kwam een groep Nederlandse jongens bij ons zitten, zij waren ook van plan richting Budapest te gaan. Ze zaten ook al bij ons in de vorige nachttrein, maar wij hadden ze niet gezien en zij ons ook niet.In Katowice bleek dat we ook nog in dezelfde coupé zaten. Er zaten alleen wel wat hutjes tussen, maar nu liepen we steeds even heen en weer om even te buurten. In onze slaaphut sliepen ook nog twee Engelse meiden, zij hadden eigenlijk de twee bovenste bedden. Wij hadden de middelste bedden en de onderste bedden waren nog leeg. De Engelse meiden dachten slim te zijn en kozen voor de onderste bedden i.p.v de bovenste bedden. Wat bleek nou, de trein zou ’s nachts nog een stop maken in Wenen en daar zouden nog meer mensen in stappen. De twee onderste bedden waren dus ook gereserveerd. Er werd op de deur geklopt, want het hutje kon op slot. Ik werd wakker en deed de deur open. De meneer van de trein vertelde dat die meiden naar hun eigen bed moesten, want die andere mensen hadden speciaal onderste bedden gereserveerd. Toen ik die mensen zag, begreep ik waarom. Die vrouw was zo dik dat ze nu nog niet eens normaal op dat bed kon liggen..

Al vrij snel kwamen we langs Szimpla Kert, een ontzettend leuke vintage bar. Daarover lees je hier meer. We zagen een reuzenrad, waar we in gingen om zo over de stad te kijken. We zagen vanuit het reuzenrad de Kettingbrug en wisten dat we daar naar toe moesten. We waren zo nieuwsgierig naar alles, dat we in één middag al heel veel gezien hadden van Budapest. Na heerlijk gegeten te hebben gingen we weer terug naar Szimpla Kert. Daar hebben we even lekker wat biertjes en cocktails gedronken en zijn toen weer de stad in gegaan. Jolanta moest heel nodig plassen en we waren alleen bij luxe hotels in de buurt. Toen hadden we WC terreur in een luxe hotel en daar hebben we zoooooo om gelachen, haha! Toen wisten we dat het tijd was om op bed te gaan…