Voordat ik uiteindelijk écht in Zweden woonde, wist ik al dat ik een trip ging maken naar Zweeds Lapland. En afgelopen maandag was het eindelijk zo ver, we zingen Zweden ontdekken op zo’n 250 km boven de poolcirkel. Fantastisch!

Maandag 23 februari moesten we om 19.00 uur verzamelen op het station van Sundsvall, waar de bus ons zou komen oppikken om naar Lapland te gaan. Op deze dag begon natuurlijk ook net mijn nieuwe course ”graphic design”. Helaas was er een miscommunicatie tussen de school en organisatie van de trip waardoor wij gewoon een week moesten missen van deze course. Het rooster begon op maandag en aangezien we pas in de avond vertrokken, hebben we de maandag nog meegepikt. Een fijne lesdag van 08.15 tot 16.00 uur. Daarna snel eten gekookt, gegeten en backpack in gepakt.

De bus stond er al toen wij aankwamen op het station. We waren één van de eersten van Sundsvall, dus konden een fijn plekje uitzoeken. Er zaten al wat mensen in, zij waren ingestapt in Stockholm en zaten al zo’n zes uren in de bus. De busreis verliep beter dan verwacht, meestal doe ik geen oog dicht, maar ik heb toch een paar uurtjes meegepakt. Acht uur ’s ochtends kwamen we aan in Kiruna en konden meteen aanschuiven bij een fantastisch ontbijtbuffet met vers brood, ontelbaar belegsoorten en koffie.

Kiruna

Na het ontbijt hadden we even de tijd om onze bedden op te maken en klaar te maken voor de dag die ging komen. Allereerst gingen we een wandeling doen door Kiruna. Kiruna is een mijn-stad, waar veel ijzererts te vinden is. De mijn staat dan ook centraal in deze stad. Ze werken meer dan een kilometer onder de grond en het werk komt steeds dichter bij de stad zelf. Er wordt al jaren gewerkt aan een verhuizing van de stad, dit moet in 2033 klaar zijn. De stad moet verhuisd worden door de mijn.

Na de stadswandeling werden we door minibusjes opgehaald om net buiten de stad te gaan crossen op een sneeuwscooter en te gaan rijden op een hondenslee. Bij aankomst kregen we een andere broek en jas welke bestemd waren tegen de kou. Alles 2 of 3 maten te groot, maar dat moest volgens onze twee grappenmakers/begeleiders. Toen was het tijd om op de sneeuwscooter te gaan zitten. Ik ging samen met Esther en ik mocht eerst rijden. Door de te grote jassen en broeken leken we net twee Eskimo’s op een scooter, haha. Eerst even testen hoe de scooter precies werkt en daarna lekker crossen. Wij waren de laatste in de rij, waardoor we altijd achter de anderen moesten blijven. Helaas zat er in het midden een stel welke niet zo goed de snelheid te pakken kreeg en daardoor niet harder dan 30 gingen. Dat was wel jammer. Halverwege was de wissel van de sneeuwscooter en hondenslee. Eerst kregen we nog vieze koffie en een lekker cakeje in een soort tipi met een kampvuur. Daarna mochten wij op de hondenslee en ging de andere groep op de sneeuwscooter. Het was erg gaaf om op zo’n grote slee te zitten welke door husky’s worden getrokken. De honden functioneerden niet 100%, aangezien er net verse sneeuw was gevallen en dat is voor hen moeilijker om in te rennen en daarnaast was het veel te warm voor ze. Ze functioneren het allerbest met een temperatuur van 25 graden onder nul. Onderweg werden we getroffen door een sneeuwstorm, wat het ritje heel koud maakte, maar het is heel gaaf om dit mee te maken. Bij de eindbestemming werden we weer opgehaald door de minibusjes welke ons terug naar ons hostel brachten.

’s Avonds gezellig met een groep bij de pizzeria gegeten. Bij deze pizzeria kon je een rendiervlees pizza proberen. Een aantal van de groep hebben deze geprobeerd en ze vonden ‘m erg lekker. Daarna hebben we nog even in het hostel gerelaxt en toen lekker op bed. Want de volgende morgen stond weer een drukke dag op ons te wachten.

Sami familie, het ijshotel en Abisko

Vandaag een drukke dag met verschillende activiteiten. Allereerst gingen we met de bus op weg naar de Sami familie. De Samen is het volk wat woont in Lapland. Ze hebben vaak rendieren. Bij aankomst zagen we meteen een man gekleed in traditionele Sami kleding tussen de rendieren. Hij vertelde een aantal levenslessen en daarna mochten we de rendieren gaan voeren. De rendieren zijn super zacht en heel mooi gekleurd. Elke rendier heeft ook een naam. De naam wordt bepaald door de kleuren welke hij draagt. Na het voeren van de rendieren gingen we een tipi in, waar het vuurtje alweer lekker brandde. We kregen een stukje brood met een klein plakje rendiervlees erop. Het was erg zout en leek wel een beetje op rauwe ham, daarbij kregen we ook een erg zout drankje wat ook ergens afkomstig van de rendieren was. Het is vergelijkbaar met een bouillon met zweet geur, haha.

Na nog wat foto’s gemaakt van de omgeving stapten we weer in de bus, op weg naar het IJshotel.

Het ijshotel lag aan de andere kant van Kiruna, dus na een halfuurtje in de bus waren we aangekomen op bestemming. Het zag er prachtig uit! We gingen eerst naar de ‘ice church’, hier vertelde onze gids dat het ijshotel elk jaar weer een ander design heeft. Het duurt acht weken om het te bouwen en zo’n 12 weken tot dat het hele hotel is weggesmolten. Het hotel wordt gemaakt met ijs van vorig seizoen. Er wordt nu dus ijs uit de rivier gehaald en opgeslagen in een soort koelloods. Dit wordt gebruikt voor het volgende hotel. Naast een kerk was er ook een ‘ice bar’, zelfs de glazen zijn van ijs. Onze gids vertelde: ”Hoe vaker je drinken koopt, hoe goedkoper het wordt.” Je mag natuurlijk hetzelfde glas gebruiken en elke keer als je eruit drinkt smelt de binnenkant een beetje. Het glas wordt dus steeds ruimer, zodat er meer drinken in past. In de ice bar was ook een ruimte waar een bandje kon staan en natuurlijk met een dansvloer. Van de ice bar gingen we naar het hotel. Je komt binnen in een hele lange gang, aan deze gang zitten weer verschillende gangen waar de kamers zijn. Elke gang heeft zijn eigen thema. Van het noorderlicht- tot sneeuwkamers. Het was prachtig en ontzettend kunstig. Ik wilde in elke kamer kijken, zo nieuwsgierig was ik! Toen ik weer uit het hotel liep, zag ik een bruidspaar bij de ice church staan. Onze gids vertelde al dat er wel eens trouwerijen zijn, maar ze duren nooit langer dan 15 minuten, want dat is niet uit te houden in de kou. Erg leuk om mee te maken. Fantastisch hotel, maar of ik er eens een nachtje wil slapen? Geen idee, het is wel érg koud..

Het was tijd om in de bus te stappen en door te rijden naar de volgende bestemming: Abisko. Dit ligt nog noordelijker. We moesten zo’n anderhalf uur rijden, maar werden spectaculair ontvangen met het noorderlicht! Het was zwak, helaas. We zagen een soort ‘swirl’ in de lucht dansen, wat al snel een horizontale lijn werd. Het schijnt dat een uur voor dat wij er waren het licht heel sterk was. We probeerden foto’s te maken, maar met het tegenlicht van het hostel werd dit niks en ondertussen moesten we de bus leeghalen. Gelukkig was een Japanse jongen, die ook mee was, naar een goede plek gevlucht en heeft daar nog even het noorderlicht vast gelegd. Uiteindelijk ons zelf geïnstalleerd in de kamers en klaargemaakt voor de barbecue die ons stond te wachten. We liepen naar een fantastische plek, waar we eventueel goed het noorderlicht konden zien, als hij zich liet zien tenminste.. Er stond weer een typische tipi met daarin een grote barbecue en bierbankjes met zoals elke keer de rendierkleden er overheen. Het was stervenskoud, maar gelukkig hadden we marshmallows haha! Helaas liet het noorderlicht zich niet meer zien en gingen we weer terug om ons zelf te ontdooien in ons bedje.

De grens over naar Noorwegen

We bleven niet alleen in Zweden, maar gingen ook een dagje de grens over. 10 uur vertrok de bus, op naar Narvik. De rit naar Narvik was adembenemend. Alles wit, bergen, blauwe lucht, en dicht besneeuwde meren. Turen uit het raampje met af en toe een stop langs de weg voor een ”Kodak-momentje”. De laatste stop voordat we Narvik bereikten stopten we bij een fjord. Het was niet één van de grootsten, maar toch erg prachtig om te zien. En het water stroomde! Dat is al een tijd geleden dat ik dat gezien heb. Hier is alles dichtgevroren en besneeuwd. Uiteindelijk bereikten we Narvik en vertelde onze reisleider dat we hier maar een uurtje vrije tijd hadden. Dat vond ik wel wat jammer. We gingen naar een fantastisch hotel met uitzicht over de hele stad en de fjorden. Iedereen wilde er natuurlijk wat drinken, dus de rij duurde bijna langer dan het uurtje wat we er te besteden hadden. We besloten weg te gaan en nog even te gaan lopen. We gingen foto’s maken bij een paal met allemaal wegwijsbordjes en het aantal kilometer erop. Stockholm, Rome, Wenen en nog andere steden, plekken op de wereld stonden erop. Het grappige is dat Esther haar vader hier vroeger, toen hij 22 was, ook een foto heeft genomen. We hebben Esther, ook 22 jaar, dus hier ook maar even op dezelfde manier op de foto gezet.

De bus vertrok weer en reden weer door het prachtige landschap. Weer terug in Abisko maakten we ons klaar voor de avond. Jako en Bennet bereidden weer een heerlijke maaltijd voor ons allemaal en gingen gezellig samen eten in de keuken. Na het eten moesten we de bikini aantrekken, want we gingen naar de sauna. De weg naar de sauna was nogal stijl, dus we moesten naar beneden met een sleetje. Na een kilometer waren we aangekomen bij de sauna. Een houten hutje in de middle of nowhere aan het meer. Er zou in eerste instantie een gat in het ijs zijn, zodat je daar in kan dippen. Maar het ijs was zo’n meter dik en daarop lag nog een meter sneeuw, dus dat zou een beetje erg veel moeite kosten. Eenmaal in de sauna en de eerste zweetdruppeltjes begonnen te komen, pakte onze reisleider een biertje. Wij allemaal jaloers.. Gelukkig wilde hij delen en mochten we allemaal een slokje haha. Na een tijdje was het tijd om af te koelen en aangezien het gat in het meer er niet was gingen we rollen in de sneeuw. Allemaal in de bikini of zwembroek én sokken (ander glij je uit) stormden we uit het huisje en renden en rolden heen en weer. Een fantastisch gezicht! Weer terug in de sauna en we herhaalden dit een paar keer. Op een gegeven moment zagen we mensen buiten en we besloten op dat moment naar buiten te gaan. In één keer stormden wij uit dat huisje. Wat zullen die mensen gedacht hebben, haha! Weer terug in het hostel hadden we nog een klein feestje in de keuken. Daarna heerlijk geslapen!

Klauteren door anderhalve meter sneeuw

De laatste dag alweer. Zo’n trip gaat ontzettend snel. Abisko is ook een Nationaal Park en daar gingen we fijn doorheen wandelen. Het beloofde een mooie tocht te worden met mooie uitzichten. Onze reisleider waarschuwde ons nog dat we af en toe best ”een beetje” weg konden zakken in de sneeuw, want er zou zo’n anderhalve meter sneeuw liggen. Als je dat niet zag zitten kon je je nog omdraaien en gaan chillen. Natuurlijk gingen we mee, zo erg zou het toch niet zijn? Het eerste stukje ging wel, af en toe sprongen we van het pad en zakten we een stuk weg. Dat was nog lachen en we hadden lol. Op een gegeven moment zagen we een eland. Misschien wel drie. Eentje stond en bewoog, bij de andere twee wisten we het niet zeker. Na een tijdje geobserveerd hebben, begonnen ze alle drie te bewegen. Ze gingen lopen. Het was een moeder eland met twee kleintjes. Prachtig gezicht! Onze reisleider zei dat dit erg bijzonder was dat we deze tegen kwamen. We vervolgden ons pad en hij besloot maar even off road te gaan. We zakten weg in de sneeuw, tot onze middel. Proberen op te staan en weer wegzakken. Soms vond je een plekje waar je wel bleef staan en je was helemaal gelukkig. Dit duurde niet zo lang en je was weer tot je middel weggezakt. Eerst was het leuk en grappig, maar op een gegeven moment was het genoeg. We hebben het allemaal gered en achteraf was het het ook wel waard. Het was ontzettend zwaar, maar gaaf dat we het gewoon geflikt hebben. Het lopen op het gewone pad voelde ook ineens hemels aan! We gingen nog naar een bergtop met uitzicht over het Nationale Park. Terug gingen we gelukkig ook weer over het normale looppad.

Half 3 zou de bus weer vertrekken richting Sundsvall. Lekker uit het raam staren, beetje kletsen en lachen. Rond een uur of zes stopten we even bij de poolcirkel. Het was een korte stop, om er even bij stil te staan dat we gewoon 250 km boven de poolcirkel zijn geweest. Erg bijzonder. We vervolgden gauw onze weg naar een restaurant waar we gingen avondeten. Hier kon je ook elandvlees proberen, maar wij hebben ons zelf lekker gemaakt met een broodje hamburger en frietjes. Dat was nogal een tijd geleden. Daarna de bus weer in, filmpje gekeken en beetje geslapen. Vier uur ’s nachts kwamen we aan in Sundsvall en moesten we nog naar huis lopen. We waren kapot en lagen lekker half zes te slapen tot een uur of 2, half 3.

Deze week begint het leven op school écht! Vorige week hebben we al gemist, maar komende drie weken zitten we fulltime op school met dagen van 8 of 9 tot 16 of 18 uur. Gelukkig vinden we het vak fantastisch dus de dagen zullen waarschijnlijk voorbij vliegen. Nu is ook de tijd gekomen dat we bijna elk weekend bezoek krijgen. Komend weekend komen Joyce haar ouders langs en daarna volgen de bezoekjes nog tot halverwege april. Leuk vooruitzicht dus!

Hier kun je de vorige verhalen over mijn avontuur in Sundsvall lezen:
#4 Het echte leven is gestart! 
#3 The first days
#2 Aftellen!
#1 Voorbereiding

Andere verhalen over Sundsvall of Zweden:
Norra Berget, Sundsvall 
Winter Wonderland Sundsvall & Sidsjön