Het laatste deel van de Interrail Dagboek reeks. In de zomervakantie van 2013 maakte ik samen met mijn beste vriendin onze eerste interrail reis. Wat een avontuur! Speciaal voor jullie de verhalen in een dagboek reeks. Kijk je mee terug?

Berlijn, Praag, Krakow, Budapest en de kroatische plaatsen Split, Zadar, Plitvice en Rijeka zijn we al voorbij gegaan in deel één, deel twee, deel drie en deel vier. In dit deel neem ik jullie mee van Rijeka weer terug naar huis via Ljubljana, Wenen en een overstap op München naar Utrecht en Heerenveen.

Dag 17

Het was tijd dat we Kroatië achter ons zouden laten en een nieuw land gingen ontdekken. We pakten de trein naar Ljubljana in Slovenië. We hadden geen idee wat we konden verwachten, in de voorbereiding op deze reis hadden ook helemaal niet naar Ljubljana gezocht en het stond ook helemaal niet op de planning. Gisteravond had ik nog even met mijn moeder geappt en zij zat toen toevallig achter de computer dus ze had meteen even wat informatie over Ljubljana op google opgezocht, haha. De reis verliep rustig. We hadden een gezin bij ons in de couchette zitten en het andere deel zat in een andere couchette dus die liepen wel vaak heen en weer, maar verder prima.

Toen we aankwamen in Ljubljana hadden we zoals gewoonlijk nog geen slaapplaats geregeld. We besloten een beetje rond te lopen en ineens zag ik een soort bord als reclame voor de informatiepunt. Je kon daar ook een slaapplaats regelen, dus we gingen naar het informatiepunt. Daar zat een jongeman die ons hielp aan een slaapplaats. Hij had verschillende mogelijkheden, maar gelukkig waren wij niet zo kritisch en veeleisend dus konden we een mooi cheap plaatsje krijgen in het student residence. We zochten het ‘hostel’ en kwamen al langs de dragon bridge waar mijn moeder het al over had. Bij het hostel aangekomen bleek dat de communicatie niet zo goed was gegaan waardoor we ineens een mooie privé kamer konden krijgen. Het was erg warm, maar toen we bij de receptie stonden begon het ineens heel hard te waaien en de deuren klapten dicht. De dame achter de receptie vond het maar vreemd.. We kwamen boven in onze kamer, deden het raam open en met dezelfde gang klapte die weer dicht. We keken eens goed naar buiten en zagen een dikke donkere wolk aan komen, de wind trok aan waardoor alle losse elementen op de grond begonnen te draaien. We waren moe, dus de storm kwam even goed uit. We lagen te relaxen op bed, maar we bleven met geïnteresseerde  ogen kijken naar buiten, wat de storm allemaal doet.

Zoals je hierboven ziet, donkere luchten, de was op het balkon waait er bijna af en op de grond zie je overal ‘rotzooi’ rond vliegen. Na een tijdje trok de blauwe lucht weer aan, kwamen de mensen weer op de straat en dachten wij dat we ook maar weer verder op pad moesten gaan. Na een douche gingen we op pad.

De mensen waren alweer druk bezig om de rommel van de storm op te ruimen. We hadden ontzettende honger gekregen dus gingen op zoek naar wat lekkers. We kwamen de lekkerste mexicaan ever tegen en ooh wat hebben we genoten. We waren echt tonnetje rond, waardoor we niet zoveel meer konden ondernemen en we besloten nog even langs de supermarkt te gaan en dan een feestje te gaan bouwen op onze kamer.

Dag 18

Na een fijne nachtrust gingen we op ontdekkingstocht. Ljubljana was in het eerste opzicht een aangename verrassing, ondanks de storm. Gisteravond had iedereen al aardig zijn best gedaan om Ljubljana weer op te knappen en dat kon je ook wel zien. Het was net of was er niks gebeurd. Veel mensen op straat, terrassen stonden weer en het zonnetje scheen. Dit zou een fijne dag worden.

Midden in Ljubljana staat een kasteel, op een berg. Je kan er met een treintje naar toe, maar wij dachten dat je er ook wel lopend naar toe kon. Natuurlijk kan dat, maar op slippers is dat wel een héle tour. De steile onverharde weggetjes waren dan ook geen pretje, maar we kwamen boven (buitenadem..).

We gingen weer lunchen bij de Mexicaan (oh ik krijg er meteen zin in, nu ik er aan denk) en nog een beetje chillen langs de markt en in het park. Ooh Ljubljana, we love you!

Dag 19

Helaas was het tijd om het mooie Ljubljana te verlaten. Ljubljana heeft echt een beetje ons hart gestolen. We wisten totaal niet wat we moesten verwachten, maar dit was toch wel een hele mooie verrassing. Vandaag hervatten we onze reis richting huis, dus op naar het noorden. We gingen naar Wenen, want vanuit Wenen konden we makkelijk richting Nederland met een nachttrein. Wenen stond ook totaal niet op onze planning, dus we hadden ook weer geen idee wat we moesten verwachten. We stapten op de trein die ons bracht naar Maribor, waar we moesten overstappen op de trein richting Wenen.

Helaas kwamen we aan op een station in Wenen, wat niet het hoofdstation was. Dit station was klein en ergens afgelegen aan de rand van Wenen. Uiteraard hadden we weer geen slaapplaats geregeld, dus wilden we het liefst eerst naar het centrum. Daarnaast moesten we ook nog tickets regelen voor de volgende dag om uiteindelijk thuis te komen. Gelukkig had dat stationnetje wel een informatiebalie (waar het overigens ontzettend druk was met koffers, backpacks en ook nog wat mensen ja), na een tijdje in de rij de hebben gestaan kregen we te horen dat er geen bedden of stoelen meer beschikbaar waren in de trein waarmee wij thuis wilden komen. (SHIT, uuh.. what to do?) We moesten die dag wel naar huis. Ze had anders nog wel plaats in een heuse slaapcoupé, maar hiermee kreeg je geen korting van je interrailpass. ”Nouja, doe maar. We moeten toch naar huis”. Tsjing….. in totaal €80,- Ja, dit wordt onze duurste overnachting van deze hele reis.. Het humeur was al een beetje gedaald en dat we ergens op een klein station waren beland hielp ook niet echt. We kochten bij de mevrouw ook nog een pas om te kunnen reizen met het openbaar vervoer in Wenen, zodat we bij dit station weg konden. Uiteindelijk kwamen we aan bij het centrum, we liepen wat straatjes door, maar nergens een bordje ‘hostel’ te vinden. Wel veel borden met Rolex, D&G en Chanel. Duidelijk zaten we in de verkeerde ‘wijk’ te zoeken.

Bij een bezoekje aan het tourist information point mochten we even bellen met hostels. Van de ene werd ik verbonden naar de andere en uiteindelijk kreeg ik één aan de telefoon die nog wel genoeg plek had. Huppa we stapten weer in de metro en gingen opzoek naar ons hostel. Na wat links-rechts-links-rechts kwamen we bij het hostel. We kwamen binnen en het zag er meteen al leuk uit! Na het opmaken van ons bed besloten we meteen maar op pad te gaan, om nog wat van Wenen te bekijken.

Wenen is echt een hele andere stad dan Ljubljana. We vonden Wenen een héle drukke, maar ook een ‘rijke’ stad. We kwamen alleen maar de grote merken tegen en mannen in pakken. Het voelde een beetje minder mooi, leuk dan wat we wilden. De zon maakte helaas plaats voor dikke donkere wolken, maar we besloten toch maar het beste ervan te maken en gewoon lekker op pad gaan en genieten. Zo slenterden we toch nog een heel eind door Wenen heen en maakten goed gebruik van onze ov-pas. We aten nog ergens op een gezellig terras en al snel werd het toen een beetje donker. De stad werd ineens prachtig verlicht. We besloten weer terug te gaan naar ons hostel, waar we ook een ontzettend mooi uitzicht vanuit onze kamer hadden.

Ons hostel bleek echt super gezellig! Er was een bar waar we nog even wat biertjes gingen nuttigen. Er was weinig plek, dus gewoon even aanschuiven bij anderen. We waren leuk samen aan het kletsen (in het fries ;-)) zegt de mevrouw bij ons aan de tafel. Oh komen jullie uit Friesland? (in het fries dan, haha) en zo was het gesprek begonnen. Erg grappig, zij kwam ook uit Friesland maar was nu voor haar man verhuisd naar het gooi. Ze waren samen met de kinderen op vakantie en sliepen dus ook in dit hostel. Dat vond ik eigenlijk nog wel het leukste van alles. Een gezin uit het gooi op vakantie in Wenen en slapen in een ‘hippie’ hostel haha. Na een paar biertjes was het tijd om op bed te gaan, morgen zou een lange dag worden.

Dag 20

We besloten om toch nog wat meer van Wenen te gaan bekijken, zodat we nog lekker dagvulling hadden. De trein richting München, waar we dan op de nachttrein zouden stappen, ging namelijk laat in de middag. We besloten een hele andere kant op te gaan, richting het water (de Donau). De zon was weer volop aanwezig, dus dat maakte het wel weer fijn.

Wat ons steeds verbaasd is dat wij dingen sneller kunnen dan we denken. We dachten dag vullend onderweg te zijn, maar toch nu weer genoeg tijd over om te wachten dat we konden vertrekken. De trein ging pas om 18.30, dus we besloten om terug te gaan naar het hostel. Onze tassen lagen daar nog fijn opgeborgen en namen nog even plaats op het terras om te gaan wifi-en. Even contact met het thuisfront over hoe laat we ongeveer aan zouden komen in Nederland. Rond een uur of vijf gingen we bij het restaurant op de hoek nog even heerlijk uit eten. We zouden weer in een nachttrein, dus voordat we weer wat normaals kunnen eten zouden we al in Nederland zijn. Daarna was het tijd om richting het station te gaan en te gaan wachten op de trein.

Dag 21

Na middernacht komt de trein die ons naar Utrecht zal brengen op het spoor aan in München. Eigenlijk zou die al eerder vertrekken, maar hij kwam te laat. Wij hadden natuurlijk een ‘luxe’ kamer, dus we waren erg benieuwd. Op het station stond een bord met hoe de trein aan zou komen rijden, welke coupé waar ongeveer zou komen te gaan. Zo kun je meteen daar gaan staan en hoef je niet de hele trein af te zoeken waar ongeveer jouw bed staat. Elke keer is het weer een hel, als de trein komt aanrijden om dan te komen waar je eigenlijk hoort. Er zijn van die mensen die meteen de coupé instormen en vast komen te zitten met hun bagage etc.. Genoeg om op te noemen. De coupé mevrouw stelde ook voor om iedereen weer uit te halen en zo eerst de mensen naar binnen te laten gaan die aan het einde van de coupé zaten. Dit ging een stukje makkelijker. Deze slaapcouchettes zijn voor drie mensen ipv zes en hier mag ook maar één geslacht in een couchette slapen. Bij ons kwam nog een Nederlandse vrouw die ook weer op weg was naar Nederland. Zij had twee uurtjes geleden dit bed nog gereserveerd, dit was echt het laatste bed was er nog maar was.

De couchette was echt een stuk luxer. Zachte bedden, echte lakens en een douche en toilet. Allemaal in zo’n klein hokje. We kregen nog een flesje rode wijn van de coupémevrouw (zat allemaal bij de prijs inbegrepen, haha) en daarna gingen we lekker slapen.

Toen we net in Nederland aankwamen werden we gewerkt, het duurde nog wel een uur tot anderhalf uur voordat we in Utrecht zouden aankomen. We konden lekker naar een ‘schone’ wc (dat is echt een luxe is een slaaptrein) en eventueel douchen. Dit hebben we niet gedaan, maar konden wel lekker ons hoofd even wassen. Even later bracht de coupémevrouw een ontbijtje (dit was echt niet te eten, maarja) en we maakten alles klaar om zo uit te kunnen stappen. De coupémevrouw klopte op onze deur, over vijf minuten zouden we Utrecht binnen rijden, we namen afscheid van onze kamergenoot en gingen vast richting de deur.

In Utrecht gingen we eerst even een lekker ontbijtje halen, want dat ontbijt in de trein was niks. We hadden nog een halfuurtje voordat de trein richting Amersfoort kwam, dus heerlijk even de tijd om te ontbijten.

In Amersfoort moesten we overstappen op de trein richting Heerenveen en daar werden we opgehaald door onze families. ’s Avonds hebben we met onze families de reis nog afgesloten met een heerlijke barbecue.

Wat een reis, wat een avontuur, wat veel mooie momenten.