Welkom in alweer het vierde deel van het Interrail dagboek. In de zomervakantie van 2013 maakte ik samen met mijn beste vriendin onze eerste interrail reis. Wat een avontuur! Speciaal voor jullie de verhalen in een dagboek reeks. Kijk je mee terug?
Deel één, deel twee en deel drie gingen je voor. In het einde van deel drie waren we in Zadar, Kroatië gebleven. Helaas konden we maar één dag van Zadar genieten want onze reis ging weer verder. Verder om nog meer in Kroatië te gaan ontdekken.
Dag 14
Klokslag tien uur werd er op de deur geklopt. De meneer haalde netjes de sleutel op en toen was het tijd dat wij vertrokken richting het busstation. We hadden nog tot één uur de tijd, want helaas gingen de bussen tussen 10 en 1 niet. Tenminste niet richting Plitvice.. Door alle mooie verhalen en foto’s die we op google opzochten hadden we besloten daar naar toe te willen. We waren ontzettend benieuwd. Nog even langs de grootste supermarkt van Zadar en een bezoekje aan de döner kebap tent met gratis wifi ging de klok al snel richting de één uur. Om half één kwam de bus al aanrijden, de tassen moesten onderin de bus en toen ging die ook al vrij snel vertrekken. Maar goed dat we er even eerder waren. Het uitzicht was prachtig, we reden van de kust nu meer het binnenland in. Bovenstaande foto is uit de bus genomen.
In de buurt van Plitvice stapte er een soort gids in de bus. Hij vertelde ons dat er twee ingangen zijn voor het park en waar je moest uitstappen als je in één van de hotels zat. Wij hadden natuurlijk weer niks geregeld, dus stapten maar bij de hoofdingang uit. Inmiddels was het goed drie uur geweest en bedachten een plan van aanpak. We zagen al een soort ‘bushokje’ staan waar je bustickets kon kopen. Ideaal dachten we! Blijkt dat de laatste bus al om zes uur gaat vanuit Plitvice… Dat wordt dus overnachten hier, want het park in minder dan drie uurtjes bekijken vonden we een beetje zonde. Aangeklopt bij park information en die vertelde leuk dat zij niet voor dit soort zaken zijn, maar toch wist ze wel iemand. Ze deed een belletje en ineens stond die vrouw ook al achter ons. We konden bij haar in de auto stappen en ze reed ons er heen. In de bus zagen we bijna al bij elk huis het bordje: Room/Zimmer staan. Deze vrouw en haar ouders verhuurden dus ook kamers en daar konden wij wel slapen. Ze werkte bij het park dus bracht ons ook weer terug naar het park, ideaal! We kochten een tweedaagse ticket zodat we de volgende dag er ook nog naar toe konden. Al eerder schreef ik over het Nationale Park Plitvice meren, alles daarover lees je hier.
Dag 15
We stonden vroeg op om weer naar het park te gaan en de andere helft te bekijken. We hadden al even bij het bushokje geïnformeerd hoe laat er eventueel een bus vertrekt richting Rijeka. We konden niet met een rechtstreekse bus, maar moesten via Karlovac reizen. Ongeveer twaalf uur zou die bus komen, maar het is altijd afwachten of het eerder of later is. Uiteindelijk kwam de bus en stapten in. De airco was kapot, dus het was niet te houden in die bus. Verschillende soorten zweetluchten kwamen bijelkaar en alles wat aan elkaar kon plakken, plakte. Bah! Uiteindelijk kwamen we aan bij het uitgestorven station van Karlovac, daar kochten we een ticket voor de bus naar Rijeka. We moesten pinnen, want we waren door ons los geld heen. De ticket meneer had geen pinautomaat dus moesten van hem wat meer het centrum in, daar zouden dan wel pinautomaten zijn. Prima, en gelukkig kwamen we ook nog een supermarkt tegen. Daar hebben we nog even wat ingeslagen voor in de bus en liepen weer terug. We hoefden nog maar een kwartiertje te wachten en toen was de bus er al. Deze bus was echt het tegenovergestelde.. de airco werkte wel én best ook! Eerst was het wel lekker, maar even later hebben we de blazer boven ons hoofd maar uitgezet. Het werd gewoon koud!
Na zo’n twee uurtjes kwamen we aan in Rijeka, de rit erna toe was echt prachtig. Eenmaal op het busstation begon het avontuur. Zoals gewoonlijk hadden we niks geregeld. Sinds we in Kroatië zijn worden we doodgegooid met bordjes ”Room/Zimmer” of omver gelopen door mensen die een kamer aanbieden. Die verwachting hadden we natuurlijk bij Rijeka ook, maar helaas. Er stond niemand op het station. We dachten we lopen gewoon een beetje rond, misschien komt iemand ons vanzelf aanspreken. Maar nee, dat gebeurde niet. In de bus hadden we bedacht dat we hierna wel naar Pula wilden reizen zodat we daar eventueel de trein weer konden pakken. Ons plan was dus om eerst tickets te kopen en dan maar weer verder te gaan zoeken naar een slaapplaats. We zagen een bord met Hostel Aston erop. We liepen erheen, maar konden nergens echt een ingang vinden. We besloten door te lopen richting het treinstation, misschien staan wel mensen die een kamer aanbieden. Maar helaas. We werden beide een beetje chagrijnig en besloten een biertje te nemen op het terras. We vroegen aan de dame die ons bediende of ze nog wat wist. Iets verder op had ze nog wel een appartement te huur voor 75 euro per nacht…. Oef, nee dat wordt ‘m niet. Toen adviseerde ze ons maar weer naar Hostel Aston te gaan. Deze keer konden we de ingang wel vinden, maar we wisten niet of we goed waren. Je kwam binnen in een trappenhuis met op de muur richtingaanwijzingen naar boven voor Hostel Aston. Na duizend trappen waren we eindelijk boven en toen zat het vol. Ka uu Tee. Maaaar… (Thank god!) haar zus beheert een ander hostel en die had misschien nog wel een plekje vrij.
Gesetteld en wel in het hostel van haar zus gingen we snel op zoek naar een goed restaurant. We hadden ontzettende honger en zin in een normale lekkere warme maaltijd. Het eten in het park was alles behalve dat. Op aanraden van de zus zat er een heerlijk en goed restaurant in de haven. Daar gingen we dan maar naar toe. Later zijn we nog even door Rijeka heen gelopen en al snel hadden we zoiets dat het wel genoeg is geweest voor vandaag. Morgen weer een nieuwe dag!
Dag 16
Lekker uitgeslapen zover dat mogelijk was en besloten om lekker relaxed te doen vandaag. De zus had ons bij het inchecken al even wat folders gegeven van heerlijke stranden waar je eventueel naar toe kan gaan. Dat leek ons een strak plan. Daar hebben we dan ook heeeeel lang gechilld. Een genot. ’s Middags zijn we terug gegaan naar het hostel, daar hebben we ons opgefrist en omgekleed. We hadden namelijk nog vrij weinig van Rijeka gezien, dat leek ons een mooie bezigheid voor de eind van de middag en avond.
Heerlijk rondgewandeld, op het terras gezeten en vooral lekker kletsen over hoe we het beste onze reis konden voortzetten. De datum van thuiskomst kwam natuurlijk steeds dichterbij, dus het leek ons verstandig om nu bepaalde dingen gaan te bepalen hoe we het gaan doen. We hadden al een busticket richting Pula gekocht, maar dit leek mij toch niet meer zo verstandig. Na enige research kwamen we erachter dat de trein vanuit Pula weer via Rijeka vertrekt. De keus was toen makkelijk gemaakt, we gingen niet naar Pula. De trein van Rijeka heeft een rechtstreekse verbinding met Ljubljana, Slovenië en we besloten die te nemen. We planden twee nachten Ljubljana en dan nog in een nacht in een andere stad en dan met een nachttrein naar huis. Dan waren onze dagen op. We keken op de kaart en met de site van interrail bij de hand planden we de rest van onze reis. We wisten het nu zeker hoe we de zaterdag thuis konden komen.

Het was tijd om Kroatië achter ons te laten en Ljubljana te gaan ontdekken. Daarvoor moet je nog even wachten, dat komt in het volgende (en tevens het laatste) deel. Blijf je ons volgen?
3 Comments
Haha ik zie jullie al helemaal lopen daar in Kroatië en niks geregeld! Maar gelukkig kwam alles weer goed! Zo'n Interrail reis lijkt me gaaf om eens te doen 🙂
Zooooo leuk Klasine! Die herinneringen zijn zo fijn om weer te laten leven 😀
Lijkt me echt geweldig om te doen, juist door de vrijheid de je hebt.. je reis kan elk moment weer veranderen..