Aan elk avontuur komt een eind. Zo’n 18 weken geleden stapte ik op het vliegtuig richting Sundsvall, Zweden. Ik ging voor een semester in een ander land wonen. Een nieuwe cultuur, nieuwe weersomstandigheden en een geheel nieuw leven. Het werd ’s middags half 4 donker. Dagen waren kort, maar ook prachtig in het sneeuwparadijs. Het was wennen, maar het werd al snel mijn thuis.
Nu, is het omgekeerde wereld. Ik heb nog maar kleine drie weken te gaan en ik wil nog zoveel doen, zien en beleven hier. De bucket list ‘What to do in Sundsvall’ hangt op de muur en zijn de activiteiten nu strak aan het inplannen. Donker wordt het ook bijna niet meer. ’s Avonds half 11/11 uur wordt het donker, maar rond 3, half 4 wordt het alweer licht. Bijzonder.
Eerst dacht ik: ik ben alweer 7 weken hier. Nu is het: ik ben nog maar een kleine 3 weken hier. Het voelt vreemd. Vind ik het nou leuk om naar huis te gaan of niet? Ik mis thuis niet heel erg. Ik zou het wel ontzettend leuk vinden om familie en vrienden weer te zien, maar tegelijkertijd weet ik ook dat ik dit leven voor altijd ga verlaten. Dit leven wat ik hier opgebouwd heb, komt nooit meer terug. Ook al zou ik eens terug keren naar Sundsvall, het zal nooit het zelfde zijn. Mixed feelings. Het is fijn om straks weer even met heit&mem te knuffelen, bij te kletsen met mijn lieve vriendinnetjes en weer te leven in een vertrouwde omgeving. Maar ik vind het verschrikkelijk om dit leven achter te laten. Samen wonen met mijn twee nieuwe zusjes/vriendinnen, samen een huishouden runnen. Na school geen verplichtingen meer, alleen gezelligheid en omgeving ontdekken door reisjes en roadtrips. Een fantastische leven met mijn internationale vrienden, oftewel familie. Samen eten/stappen en op pad naar bijvoorbeeld het Nationaal park. We hebben met elkaar dezelfde herinnering gecreëerd.
Oke, nu klinkt het allemaal wel heel dramatisch, naast deze gevoelens ben ik ook nog steeds dezelfde nuchtere Klasine. Alleen met nieuwe ervaringen, herinneringen en kijk op het leven. Meer zelfverzekerd om (tijdelijk) in een ander land te wonen. wetende dat ik dat wel kan. Verder ben ik nog gewoon Klasine, degene die ik altijd zal blijven. Ik hoef gelukkig nog geen afscheid te nemen van mijn leven hier, maar het komt wel aardig dichtbij. Maandag 8 juni zal ik weer met beide voeten op Nederlandse bodem staan.
Tot dan??
5 Comments
Wat leuk dat je studeert in Zweden! Ik woon ook voor een jaartje in Zweden. Heb je nog leuke tips voor steden en plaatsen die ik zeker moet bezoeken? 🙂
Hai Kim, wat leuk dat je in Zweden woont voor een jaar. Er is genoeg te doen! Ik zag op je blog dat je onder Stockholm woont? Ik zit wat meer in het midden van Zweden. Als je tijd hebt om naar Lapland te gaan zou ik dat zeker doen, in de winter of zomer, het is beide mooi! Boven Stockholm ligt Uppsala, een studentenstad, met ook een oud centrum. Ik ben er nog niet geweest, maar moet ook leuk zijn. Verder alle natuurparken, ik ben vorig weekend naar Skuleskogen geweest, was prachtig!
Volgend weekend ga ik op een cruise vanaf Stockholm, naar Tallinn, St. Petersburg en Helsinki. Elke dag een andere stad. Misschien ook leuk, het was niet duur en je bekijkt in vier dagen ook 4 steden.
Veel plezier nog met wonen in Zweden, ik moet bijna afscheid nemen van dit prachtige land.
Wat je beschrijft is precies hoe ik me ook voel. Ik heb alleen nog maar vijf dagen en dan zit mijn grote avontuur er al weer op. Morgen zwaai ik de eerste persoon al uit 🙁 Dit heerlijke leven met zoveel fijne vrienden komt nooit weer terug en daar word ik wel een beetje verdrietig van, maar ik ga met zoveel plezier terugkijken naar dit grote avontuur. Jij hopelijk ook!
Ook heel leuk, dat ik eindelijk eens een ander blog tevoorschijn zie komen waar iemand ook een heit en mem heeft 🙂
Het gaat zo snel hé… vreselijk! Veel sterkte met iedereen uitzwaaien en afscheid nemen van je leven in Helsinki. Ja, leuk! Je komt ook uit Friesland dus?
Nou, ik kom uit een dorpje dichtbij Friesland maar mijn ouders (en de rest van de familie) komen uit Friesland dus ik vind mezelf ook wel een beetje Fries 🙂