En daar waren we alweer in deel drie van het Interrail dagboek beland. In de zomervakantie van 2013 maakte ik samen met mijn beste vriendin onze eerste interrail reis. Wat een avontuur, speciaal voor jullie in een dagboek reeks. Kijk je mee terug?

In deel één (die je hier kunt lezen) bezochten we Berlijn en Praag, in deel twee (die kun je hier lezen) gingen we van Praag naar Krakow en weer verder naar Budapest.

Dag 9

We hadden besloten om eens geen wekker te zetten, want hé we zijn toch op ”vakantie”? We zouden sowieso twee nachten in Budapest blijven en omdat we al aardig wat gezien hadden vonden we dat we eens mochten uitslapen. Oh, wat was dat heerlijk! Heel lang uitslapen was er niet bij, want je bent al zo gewend aan het idee om erop uit te gaan. Rustig douchen en op naar de stad om lekker te gaan ontbijten (of lunchen, hoe je het maar wilt noemen..) Onze lieve mevrouw van het hostel heeft een deal met de toeristische busmaatschappijen en zo verkocht ze aan ons (voor een goede deal natuurlijk) twee dagen reizen met de bus en een boottocht over de donau. Na ons lunch ontbijt stapten we in de bus, met airco, die ons naar de leuke plekjes van Budapest bracht. We stapten eerst uit bij een ontzettend groot park met veel water, circus, museum en voetbalvelden… Ik heb even geen idee meer hoe dit heette, maar het was er prachtig! Je kon er van alles: zitten, zwemmen, wandelen, eten en drinken etc. Teveel om op te noemen. Hierbij zaten ook de bekende spa’s, maar hier zijn we niet naar toegegaan. Tijd om weer de bus te pakken, naar het volgende plekje: het hoogste punt van Budapest, waar citadella staat. Echt een aanrader om daar na toe te gaan, want écht.. dat uitzicht! Adembenemend! We hebben hier wel 20 minuten gezeten en alleen maar naar het uitzicht gekeken.

Na nog een aantal toeristenplekjes gingen we terug naar onze kamer om ons klaar te maken voor de avond. Mijn klasgenootje Esther en haar vriend Jelke waren die zomer ook aan het interrailen, zij vertrokken alleen twee dagen later als ons. Maar met een andere route kwam het zo uit dat we tegelijkertijd in Budapest waren. Zij waren die middag aangekomen en we besloten af te spreken. Via beperkte wifi verbindingen probeerde ik uit te leggen wat het makkelijkste was om af te spreken. Want ja, wij waren natuurlijk al anderhalve dag Budapest expert.. haha. Uiteindelijk was het duidelijk en we gingen richting het afspreek kruispunt. We zaten te wachten op een bankje en ineens kwamen ze aan de overkant van het kruispunt de hoek om. Het lijkt wel zo’n film scene, een duo aan de ene kant van het kruispunt en een duo aan de andere kant en daarin tussen in een ontzettend drukke weg die je niet zomaar kunt oversteken. Ja hoe steek je hier in hemelsnaam over? Geen idee… Maar toen kwam de ingeving dat die tunnels onder de grond er niet voor niks waren. Onze sightseeing guide skills borrelden op en lieten Esther en Jelke al het één en ander van de mooie stad zien. We besloten een heerlijke pizza te eten met een frozen strawberry cocktail.

Wij hadden natuurlijk een ticket voor een boottocht en we besloten de avondtocht te nemen. Dit was onze laatste avond in Budapest, dus het moest wel vanavond. We vroegen aan Esther en Jelke of ze met ons mee wilden. Voor dat we het wisten stonden we in een immens grote rij voor de boot. Na uiteindelijk op te boot te zitten begon de prachtige tocht over de donau. Alles was zo mooi verlicht en ik bleef maar door knippen met mijn camera. We konden een stop maken op het eilandje Margitsziget en daar een uur verblijven voordat de allerlaatste boot weer vertrok. We kwamen aan op het eilandje en dachten: ”wat moeten we in hemelsnaam hier doen.. een uur lang?” We liepen wat rond en we kwamen vooral hardlopers tegen, mensen met honden en verliefde stelletjes. Uiteindelijk kwam we bij een tent, waar je kon eten en drinken. Het zag er wat luxe uit, maar ach.. bier hebben ze overal ;-). We bestelden vier halve liters bier en kletsten een eind weg.

Uiteindelijk merkten we op, dat we weer moesten gaan.. want de laatste boot zou bijna vertrekken. Shit! Snel het bier achterover slaan en weer op zoek naar de plek waar de boot zou aanmeren. Maar we konden het ineens niet meer vinden! We dachten slim te zijn en nu de ‘hoofdweg’ te nemen en zo naar de zijkant van het eiland te lopen i.p.v. een rondje lopen aan de zijkant van het eiland. Dit werkte dus niet, we konden nergens van de hoofdweg afslaan naar rechts. We wisten niet meer wat we moesten doen en haalden alle gekke, vreemde scenario’s in ons hoofd. We besloten toch dan maar het ‘hardloperspad’ te nemen, waar we ook op begonnen waren. De tijd tikte door en Jolanta en Jelke namen een sprintje naar de boot om hem tegen te houden en Esther en ik renden er achteraan. De bootmeneer wilde het hekje alweer dicht doen, maar Jolanta heeft hem net op tijd tegen gehouden. Gelukkig hadden we de boot gehaald. Ja, dan gaat een uur toch nog snel..

Het was tijd om op bed te gaan na deze gezellige avond. Wij zouden de volgende dag weer uit Budapest vertrekken en naar de nieuwe bestemming reizen. Esther en Jelke bleven nog een nachtje. We hebben elkaar uitgezwaaid en richting onze kamer gelopen.

Dag 10

Deze ochtend bestond uit: spullen inpakken, de kamer weer netjes maken en nog wat boodschapjes doen. Onze trein zou om half twee vertrekken, van een ander station dan waar we aankwamen. We kochten metrokaartjes (het was hier een stuk beter geregeld dan in Berlijn, je kan het vergelijken met van te voren inchecken zoals hier in Nederland gebeurd) en gingen richting het station. De trein die ons naar Zagreb (Kroatië) zou brengen stond al klaar. We wachten nog even buiten, want we konden straks lang genoeg in de trein zitten. Gelukkig hadden we stoelen gereserveerd, zodat we zeker weten een plekje hadden. We stapten in de trein en in het eerste hokje waren onze stoelen al. We namen plaats bij het raam. Ineens hoorden we Nederlandse woorden en toen kwamen diezelfde Nederlanders weer in de trein, die we in Krakow al hadden ontmoet. Zij zaten dus weer in dezelfde trein.

Na een mooie reis, gedeeltelijk langs het Balatonmeer van Hongarije kwamen we op de grens van Hongarije-Kroatië. Hier hadden we paspoortcontrole.Je werd eerst gecontroleerd door de politie van het ene land en daarna van het andere land. We hebben hier heel lang stil gestaan, want waarschijnlijk was iets mis met een paspoort van een jongen uit Portugal. Hij mocht Kroatië uiteindelijk niet in en werd de volgende dag op de trein terug gezet richting Budapest. We vonden dit een hele rare situatie, want zijn matties stapten wel weer in de trein om richting Kroatië te gaan. Dat doe je dan toch niet? De trein hervatte zijn reis, zonder de Portugese jongen, richting Zagreb.

In Zagreb stapten we uit, hier hadden we wat vrije tijd. We zouden namelijk niet in Zagreb blijven, maar diezelfde avond nog op de nachttrein richting Split stappen. Na een terrasje, een fijne wc bij de Mac Donalds (want serieus, de wc’s in de nachttreinen zijn echt een hel) en wat boodschapjes zaten we weer te wachten op het station van Zagreb. En wie zaten daar ook weer? Dezelfde Nederlandse jongens. De trein kwam en we stapten in, wij waren de eersten in onze slaaphut en we besloten alvast onze bedden op te maken. De jongens zaten vlakbij ons dus we stonden lang te kletsen in het gangpad. Maargoed dat we onze bedden al opgemaakt hadden, want ineens kwam ons slaapgezelschap de trein in. En ja, ze waren letterlijk en figuurlijk goed aanwezig. Qua geluid en formaat en bagage waren ze aanwezig. We vluchtten onze slaaphut uit, zodat zij alle ruimte hadden.
Parasols, strandbedjes.. Je kan het zo gek niet bedenken of ze hadden het mee, naast hun koffers (elk persoon had twee koffers). Na een uur hadden ze eindelijk alles te plek, gelukkig konden wij vluchten naar het gangpad en de slaaphut van de jongens. Ineens deden ze de deur dicht.. Toen dachten we dan moeten wij ook maar op bed gaan. We deden de deur open en we schrokken gewoon, het hele hok stond vol!! Na wat geklim en geklauter lagen we op bed..

Midden in de nacht schrok ik wakker, want ik hoorde gepraat, beetje angstig geschreeuw van de vrouw boven mij. Ik dacht nog: hou je kop en ga slapen. Deze vrouwen konden ook allemaal geen woord Engels verstaan, dus communiceren konden we niet. Jolanta werd er ook wakker van en zag de angst in de ogen van die mevrouw. Ze zag dat haar bed gedeeltelijk was ingeklapt en niet hem niet meer recht kon krijgen. Toen ik mijn ogen open deed en probeerde om te draaien zag ik het ook. Ik kon niet eens omdraaien want het bed was al zover omgekiept dat het bijna op mij lag. De vrouw onder mij en onder Jolanta werd ook wakker en probeerde te helpen. Zij trok aan het bed en ik duwde aan de onderkant. Uiteindelijk was het gelukt om het bed weer recht te krijgen en we konden weer verder slapen.

Dag 11

Toen we in Split aankwamen werden we meteen door een man aangesproken op het station. Of we een kamer nodig hadden? Ja! De jongens keken ons vreemd aan, want zij planden namelijk alles erg netjes en hadden uiteraard al een hostel geboekt. Wij niet, we keken wel waar we terecht kwamen. We konden instappen in de auto en hij zou ons er wel naar toe brengen. We kwamen aan bij het huis van zijn ouders die extra kamers hebben voor toeristen. Deze mensen spraken heel goed Engels en wilden wel kletsen. Hij vroeg of we naar het strand wilden? JAA! Want het was zo warm… Hij vertelde ons de beste route en we gingen op pad. Het voelde of we al een hele dag op pad waren, maar het was nog maar 9 uur. We haalden ontbijt bij de supermarkt en lagen te chillen op het strand. Heerlijk, wat een genot en het uitzicht was fantastisch.

Na het middaguur hadden we het wel gezien en besloten Split te gaan ontdekken. Langs de haven kwamen we in het stadje. Het was heerlijk even na al die steden in een toeristen plek te komen om te relaxen. We boekten een catamaran tocht voor de volgende dag en gingen een hapje eten. Terug naar onze kamer om ons klaar te maken voor de avond. Gingen heerlijk uiteten en besloten eens een kroegje te zoeken. Bij het strand waren veel kroegen, café’s en kleine discotheken. Daar liepen we naar toe en gingen zitten bij een bar. Jolanta begon ineens langs mij heen te kijken en zei: hé dat zijn die Nederlandse jongens. En toen zagen hun dat ook. We voegden samen en uiteindelijk zijn we nog na een andere bar gegaan waar we de avond voortzetten. De cocktails gingen er goed, we waren erg blij dat onze catamaran tocht pas om twee uur begon..

Dag 12

We sliepen uit, want de heftige cocktails deden goed hun werk. We keken nog wat rond in Split en stapten om twee uur op de catamaran. Alles was inbegrepen, dus het was een heerlijk tochtje. We vaarden naar Braç een eilandje aan de Kroatische kust en stopten af en toe voor een lekkere zwempauze. Er was genoeg vers fruit en te zoete cupcakes. Als maaltijd was er een heerlijke salade met kip. Dit was net even wat we nodig hadden.

’s Avonds besloten we dat dit toch maar onze laatste dag in Split was. We gingen naar de loketten voor bustickets en kochten een ticket naar Zadar voor de volgende ochtend. We wilden heel graag naar het nationaal park Plitvice en vanaf Zadar is dat beter bereikbaar. We gingen naar onze kamer en vertelden dat we morgenochtend vertrekken richting Zadar. Hij zei meteen: Oh naar Plitvice meren zeker? Ja, inderdaad!

Dag 13

In Kroatië zijn niet veel treinverbindingen, dus de interrailpas lagen we even aan de kant. Met de bus reizen is veel makkelijker hier en dat wordt dan ook veel gedaan. Kost niet veel! ’s Ochtends (volgens mij al om 8 uur) ging onze bus richting Zadar. Bomvol en met een beperkte airco reden we naar Zadar. Het plakte lekker aan alle kanten, maar gelukkig was het uitzicht prachtig! We kwamen aan in Zader op een heus busstation met souvenirwinkeltjes, döner kebap zaakjes en vele mensen die een kamer aanbieden. Wij moesten natuurlijk nog een kamer, dus we moesten nu goed strategisch aan het werk gaan. Daar slaagden we helaas niet in, maar we hadden een kamer! De meneer die ons naar de kamer bracht sprak geen woord Engels en communiceren met de handen en voeten slaagde ook niet helemaal. We wilden maar één nacht blijven, dus we vroegen hoe we de sleutel weer konden inleveren. Hij snapte er geen bal van, dus belde hij naar iemand en wij vertelden haar in het Engels wat we wilden vragen en dan gaven we de telefoon over aan hem en zo weer terug. Ach, zo kun je het ook oplossen 😉

Tijd om eerst wat dingen te regelen en daarna op zoek naar het strand. We gingen tickets kopen voor de bus naar Plitvice voor de volgende dag. We hadden met de meneer van de kamer afgesproken dat hij om 10 uur de sleutel wel op kon halen. Achteraf was dit niet slim, want daardoor moesten we een late bus naar Plitvice nemen, wat betekende dat we daar ook pas om een uur 4/5 waren. Nouja dat was dan maar zo, we konden het niet meer veranderen. We hadden ook ontzettende honger dus we besloten om even lekker vet te gaan eten: döner kebap dus. Daar hadden ze ook gratis wifi dus we hebben even heerlijk een tijdje gechilld daar. We kochten ook een kaart van Kroatië om te kijken waar en hoe we onze reis verder konden voortzetten.

Na een heerlijke vette hap gingen we op zoek naar het strand. Die hadden we gelukkig al snel gevonden. Lekker zwemmen, chillen, lezen en zonnen. Na een aantal uren gingen we terug naar onze kamer. We kwamen onderweg een super grote supermarkt tegen waar we even heerlijke boodschappen hebben gehaald. Na een lekkere douche was het tijd om Zadar te gaan ontdekken. We liepen helemaal langs de kust en kwamen zo aan in het centrum. Het was er prachtig, mooie oude gebouwen en er hing een fijne sfeer. We gingen luxe uiteten en gingen naar de plek waar de zonsondergang het mooiste is. We liepen over een marktje en gingen nog cocktails drinken in een cocktail bar. Zadar, je bent mooi! Maar voor ons helaas alweer tijd om verder te gaan.

In het volgende deel vertel ik hoe onze reis verder is verlopen. Blijf je ons volgen?